Σχέδιο δράσης για τόνωση της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών τομέων άμυνας και ασφάλειας.
Σε μια στιγμή κατά την οποία η Ευρώπη αντιμετωπίζει νέες προκλήσεις στον τομέα της ασφάλειας, καθεμία χώρα χωριστά αγωνίζεται να εξοπλίσει επαρκώς τις ένοπλες δυνάμεις της. Οι πρόσφατες επιχειρήσεις στη Λιβύη κατέδειξαν σημαντικές ελλείψεις όσον αφορά βασικές στρατιωτικές ικανότητες.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει σχέδιο δράσης για την ενίσχυση της αποδοτικότητας και της ανταγωνιστικότητας της αμυντικής βιομηχανίας.
Στρατηγική σημασία
Παρόλο που η ασφάλεια των πολιτών είναι ο κύριος λόγος για την ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας, ο αμυντικός τομέας είναι σημαντικός και από οικονομικής απόψεως. Το 2012 απασχολούσε γύρω στα 400.000 άτομα, συνέβαλλε έμμεσα στη δημιουργία επιπλέον 960.000 θέσεων εργασίας και είχε κύκλο εργασιών 96 δισ. ευρώ.
Η Ευρώπη αντιμετωπίζει αυξημένο ανταγωνισμό στην αμυντική αγορά. Η Βραζιλία, η Ρωσία και η Κίνα (οι λεγόμενες χώρες "BRIC") αυξάνουν συνεχώς τις σχετικές δαπάνες.
Μείωση του κόστους
Ο αμυντικός εξοπλισμός είναι συχνά υπερβολικά ακριβός, ενώ οι αμυντικοί προϋπολογισμοί υφίστανται περικοπές, όπως και άλλες δημόσιες δαπάνες. Το διάστημα 2001-2010, οι αμυντικές δαπάνες της ΕΕ μειώθηκαν από 251 δισ. ευρώ σε 194 δισ. ευρώ. Οι περικοπές έπληξαν κυρίως την έρευνα - που είναι καθοριστικής σημασίας για την αντιμετώπιση των νέων απειλών - όπου οι δαπάνες μειώθηκαν κατά 14% μεταξύ των ετών 2005 και 2010.
Η μεγαλύτερη συνεργασία σε επίπεδο ΕΕ θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση του κόστους. Οι χώρες της ΕΕ χρησιμοποιούν 16 διαφορετικούς τύπους φρεγατών. Αν όλες οι χώρες διέθεταν το ίδιο μοντέλο, για φρεγάτες και άλλο εξοπλισμό, θα μπορούσαν να αναπτύξουν οικονομίες κλίμακας.
Οι προτάσεις της Επιτροπής
Στόχος του σχεδίου δράσης είναι η ενίσχυση της συνεργασίας σε επίπεδο ΕΕ όσον αφορά τους αμυντικούς εξοπλισμούς, η αύξηση της ανταγωνιστικότητας και η προώθηση νέων δεσμών μεταξύ των ερευνητικών δραστηριοτήτων για πολιτικούς και στρατιωτικούς σκοπούς, όπως για την ανίχνευση χημικών, βιολογικών, ραδιολογικών ή πυρηνικών κινδύνων και την ανάπτυξη τηλεκατευθυνόμενων εναέριων συστημάτων.
Άλλες πρωτοβουλίες περιλαμβάνουν τη στήριξη μικρών επιχειρήσεων του αμυντικού τομέα για την από κοινού χρήση εγκαταστάσεων, την προώθηση δεξιοτήτων υψηλής ζήτησης και τη διασφάλιση της προμήθειας καθοριστικής σημασίας πρώτων υλών.
Την ευθύνη της αμυντικής πολιτικής εξακολουθεί να έχει καθεμία χώρα της ΕΕ χωριστά. Τα κράτη μέλη συνεργάζονται, όμως, στο πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας της ΕΕ για να αναπτύξουν τις πολιτικές και στρατιωτικές ικανότητες που απαιτούνται για αποτελεσματικότερη πρόληψη των συγκρούσεων και διαχείριση των κρίσεων. Η άμυνα εμπίπτει σ’ αυτόν τον τομέα πολιτικής.
Πηγή: http://ec.europa.eu