Συγκριτική προσέγγιση Κροατίας και ΕΕ

Η Κροατία υπολείπεται σημαντικά του μέσου όρου της Ε.Ε σε όλους σχεδόν τους κοινωνικοοικονομικούς δείκτες. Ειδικότερα και σχετικά με το κατά κεφαλή ΑΕΠ ο μέσος όρος στην ΕΕ είναι 25.600 Ευρώ, ενώ στην Κροατία ανέρχεται σε 10.300 Ευρώ ήτοι κατά 60% χαμηλότερα.

Η ανεργία στην Κροατία ανερχόμενη σε 21% είναι διπλάσια του μέσου ευρωπαϊκού όρου, που είναι 11%. Το ίδιο περίπου καταγράφεται και σχετικά με το ποσοστό των κατοίκων, που ζούν κάτω από τα όρια της φτώχειας, το οποίο ανέρχεται σε 21% έναντι 16% που είναι ο μέσος όρος στην Ε.Ε. Οι κρατικές δαπάνες για την εκπαίδευση κινούνται στο ήμισυ του μέσου ευρωπαϊκού όρου ανερχόμενες στο 3% του ΑΕΠ. Ο μέσος μηνιαίος μισθός διαμορφώνεται κατά 55% χαμηλότερα από τον αντίστοιχο στην Ε.Ε ενώ ο μέσος κροάτης πολίτης είναι σε θέση να χρηματοδοτήσει μόνο μία εβδομάδα διακοπών του έναντι 15 ημερών που δύναται ο μέσος ευρωπαίος. Ο μόνος δείκτης που εμφανίζεται θετικός είναι το κατά κεφαλή δημόσιο χρέος, το οποίο διαμορφώνεται σε 10.600 Ευρώ , κατά 50% χαμηλότερα από το αντίστοιχο μέγεθος στην Ε.Ε το οποίο ανέρχεται σε 21.960 Ευρώ. Με την ένταξή της στην Ε.Ε. η Κροατία συμμετέχει κατά 0,8% στον συνολικό πληθυσμό και κατά 1,3 στην έκταση της Ένωσης ενώ η συμμετοχή του ΑΕΠ της χώρας στο συνολικό ΑΕΠ της Ε.Ε. ανέρχεται σε 0,3%.

Οι πολίτες της Κροατίας εμφανίζονται να έχουν υψηλές προσδοκίες από την ένταξη της χώρας στην Ε.Ε. αλλά οι περισσότεροι αναλυτές εφιστούν την προσοχή για συντεταγμένες προσπάθειες προς περαιτέρω μεταρρυθμίσεις, οι οποίες αποτελούν μονόδρομο στην πορεία για επανεκκίνηση και ανάκαμψη της κροατικής οικονομίας. Τα αρνητικά παραδείγματα χωρών-μελών, που στην πράξη απεδείχθησαν, ότι ενετάχθησαν στην Ε.Ε. χωρίς να πληρούν ουσιαστικές προϋποθέσεις, αποτελούν βασικό σημείο αναφοράς προς αποφυγή στην δημόσια συζήτηση για τις προοπτικές της Κροατίας στην ευρωπαϊκή της πορεία. Προκειμένου βελτιωθούν οι ανωτέρω, κατά πολύ υπολειπόμενοι συγκριτικά με την Ε.Ε., οικονομικοί δείκτες η κροατική οικονομική πολιτική καλείται να προωθήσει στρατηγικές αύξησης της ανταγωνιστικότητας και αποδοτικότητας της οικονομίας, μείωση του ακόμα μεγάλου δημόσιου τομέα, ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος σε συνεργασία με το παραγωγικό δυναμικό της χώρας, εισαγωγή και ενθάρρυνση καινοτόμων τεχνολογιών και, τέλος, λήψη άμεσων μέτρων για την δραστική μείωση της γραφειοκρατίας και των πολλαπλών εμποδίων, που αντιμετωπίζουν οι επίδοξοι επενδυτές, αφού, όπως είναι αυτονόητο, σε περιόδους παρατεταμένης ύφεσης και έλλειψης εγχωρίων κεφαλαίων, οι ΑΞΕ αποτελούν την μόνη δυνατότητα για ενίσχυση των παραγωγικών δυνατοτήτων, δημιουργία θέσεων εργασίας και αύξηση των εξαγωγών της χώρας.

Πηγή: http://www.epixeiro.gr