Συμμετοχή των εταιριών Gascogne Sack Deutschland, Groupe Gascogne και Kendrion σε σύμπραξη στον τομέα των πλαστικών βιομηχανικών σάκων

Η Επιτροπή επέβαλε το 2005 σε διάφορες επιχειρήσεις πρόστιμα συνολικού ύψους άνω των 290 εκατομμυρίων ευρώ για τη συμμετοχή τους σε σύμπραξη στον τομέα των πλαστικών βιομηχανικών σάκων. Κατά την Επιτροπή, η παράβαση αφορούσε κυρίως τον καθορισμό των τιμών και την κατάρτιση κοινών προτύπων υπολογισμού των τιμών, τον καταμερισμό των αγορών και την κατανομή ποσοστώσεων στις πωλήσεις, τον καταμερισμό πελατών, συμφωνιών και παραγγελιών και, τέλος, την ανταλλαγή πληροφοριακών στοιχείων στο Βέλγιο, στη Γερμανία, στην Ισπανία, στη Γαλλία, στο Λουξεμβούργο και στις Κάτω Χώρες.

Ορισμένες από τις επιχειρήσεις που συμμετείχαν στη σύμπραξη αυτή άσκησαν ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προσφυγές με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής ή τη μείωση των προστίμων που τους επιβλήθηκαν. Με αποφάσεις που εξέδωσε στις 16 Νοεμβρίου 2011, το Γενικό Δικαστήριο αποφάνθηκε επί ορισμένων από αυτές τις προσφυγές απορρίπτοντας εκείνες που είχαν ασκηθεί από τις εταιρίες Kendrion NV, Groupe Gascogne SA και Sachsa Verpackung GmbH (η οποία έχει στο μεταξύ μετονομαστεί σε Gascogne Sack Deutschland GmbH). Συνεπώς, το ποσό των προστίμων που είχαν επιβληθεί στις εταιρίες αυτές δεν μεταβλήθηκε (34 εκατομμύρια ευρώ για την Kendrion, 9,9 εκατομμύρια ευρώ για την Gascogne Groupe και 13,2 εκατομμύρια ευρώ για τη Sachsa Verpackung).

Οι τρεις αυτές επιχειρήσεις άσκησαν ενώπιον του Δικαστηρίου αιτήσεις αναιρέσεως κατά των αποφάσεων του Γενικού Δικαστηρίου.

Με τις σημερινές αποφάσεις του, το Δικαστήριο υπενθυμίζει κατ’ αρχάς ότι στην περίπτωση που μητρική εταιρία κατέχει το 100 % του κεφαλαίου θυγατρικής της η οποία παραβίασε τους κανόνες του ανταγωνισμού, υφίσταται μαχητό τεκμήριο ότι η εν λόγω μητρική εταιρία ασκεί πράγματι καθοριστική επιρροή επί της συμπεριφοράς της θυγατρικής της. Συνεπώς, η Επιτροπή μπορεί να κρίνει ότι η μητρική εταιρία ενέχεται εις ολόκληρον για την καταβολή του επιβληθέντος στη θυγατρική της προστίμου.

Αυτό όμως δεν ισχύει στην περίπτωση που η μητρική εταιρία προσκομίσει στοιχεία που αποδεικνύουν επαρκώς ότι η θυγατρική της ενεργεί αυτοτελώς στην αγορά. Εντούτοις, δεδομένου ότι η Groupe Gascogne και η Kendrion δεν απέδειξαν τέτοια αυτοτέλεια, το Δικαστήριο επιβεβαιώνει ότι η Επιτροπή μπορούσε να τους καταλογίσει ευθύνη για την παράβαση που είχαν διαπράξει οι θυγατρικές τους, ήτοι η Sachsa Verpackung και η Fardem Packaging αντιστοίχως. Το Δικαστήριο επισημαίνει επίσης ότι το γεγονός ότι το ποσό του προστίμου που επιβλήθηκε στην Kendrion (34 εκατομμύρια ευρώ) είναι κατά πολύ μεγαλύτερο του ποσού του προστίμου που επιβλήθηκε στη θυγατρική της (2,2 εκατομμύρια ευρώ) δικαιολογείται από το ότι κατά τον χρόνο εκδόσεως της αποφάσεως της Επιτροπής για την επίμαχη σύμπραξη, οι δύο εταιρίες δεν αποτελούσαν πλέον μία επιχείρηση. Συνεπώς, μετά την πώληση εκ μέρους της Kendrion της θυγατρικής της, το ανώτατο όριο του προστίμου που μπορεί να επιβληθεί για τη συμμετοχή σε σύμπραξη, το οποίο αντιστοιχεί στο 10 % του ετήσιου κύκλου εργασιών της οικείας εταιρίας, πρέπει να υπολογιστεί χωριστά για κάθε μία από τις δύο εταιρίες.

Στη συνέχεια, το Δικαστήριο εξετάζει εάν το επιχείρημα των τριών εταιριών ότι η διάρκεια της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου ήταν υπερβολικά μακρά και, ως εκ τούτου, τις ζημίωσε, μπορεί να έχει επιρροή στις υπό κρίση υποθέσεις.

Το Δικαστήριο υπενθυμίζει συναφώς, πρώτον, ότι ελλείψει επιρροής της υπερβολικής διάρκειας της δίκης στην επίλυση της διαφοράς, η μη τήρηση εύλογης διάρκειας της δίκης δεν μπορεί να οδηγήσει στην αναίρεση της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως. Εν προκειμένω, όμως, καμία από τις συγκεκριμένες εταιρίες δεν παρέσχε στο Δικαστήριο οποιαδήποτε ένδειξη από την οποία να διαφαίνεται ότι η μη τήρηση, εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου, εύλογης διάρκειας της δίκης είχε επιρροή στην επίλυση των διαφορών των οποίων αυτό είχε επιληφθεί. Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο απορρίπτει τα αιτήματα των εταιριών αυτών για αναίρεση, εξ αυτού του λόγου, των αποφάσεων του Γενικού Δικαστηρίου.

Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο επισημαίνει ότι η αγωγή αποζημιώσεως κατά της Ένωσης αποτελεί, καθόσον μπορεί να καλύψει όλες τις περιπτώσεις υπερβάσεως της εύλογης διάρκειας ορισμένης διαδικασίας, αποτελεσματικό και γενικής εφαρμογής μέσο επανορθώσεως που παρέχει τη δυνατότητα να προβληθεί η παράβαση αυτή και να συναχθούν οι εντεύθεν συνέπειες. Εξ αυτού συνάγει ότι αίτημα με το οποίο διώκεται η αποκατάσταση της ζημίας που προκλήθηκε λόγω της υπερβάσεως, εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου, της εύλογης διάρκειας της δίκης δεν μπορεί να προβληθεί απευθείας κατ’ αναίρεση ενώπιον του Δικαστηρίου αλλά πρέπει να αχθεί ενώπιον του ίδιου του Γενικού Δικαστηρίου. Στο πλαίσιο τέτοιας αγωγής, εναπόκειται στο Γενικό Δικαστήριο να εκτιμήσει, με γνώμονα τις ιδιαίτερες περιστάσεις κάθε υποθέσεως, αν τηρήθηκε η αρχή της εύλογης διάρκειας. Εναπόκειται επίσης στο Γενικό Δικαστήριο να εκτιμήσει αν οι συγκεκριμένοι διάδικοι έχουν όντως υποστεί βλάβη λόγω της προσβολής του δικαιώματος τους σε αποτελεσματική ένδικη προστασία.

Στο ανωτέρω πλαίσιο, το Δικαστήριο τονίζει ότι, κατά την εξέταση αγωγών αποζημιώσεως, το Γενικό Δικαστήριο πρέπει να λάβει υπόψη τις γενικές αρχές του δικαίου που εφαρμόζονται στις έννομες τάξεις των κρατών μελών για την εκδίκαση αγωγών λόγω παρόμοιων παραβάσεων. Πρέπει ιδίως να ερευνήσει αν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί, πέρα από την ύπαρξη περιουσιακής ζημίας, μη περιουσιακή βλάβη την οποία έχει ενδεχομένως υποστεί ο διάδικος τον οποίον θίγει η υπέρβαση της διάρκειας και η οποία θα έπρεπε, κατά περίπτωση, να ικανοποιηθεί επαρκώς.

Μολαταύτα, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι, εν προκειμένω, η διάρκεια της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, όσον αφορά τις επίμαχες υποθέσεις, η οποία ήταν σχεδόν 5 έτη και 9 μήνες, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από καμία από τις ιδιαίτερες περιστάσεις των υποθέσεων αυτών. Ειδικότερα, ούτε η περιπλοκότητα των διαφορών, ούτε η συμπεριφορά των διαδίκων, ούτε η ιδιαιτερότητα των διαδικασιών δικαιολογεί την υπερβολική τους διάρκεια. Το Δικαστήριο συμπεραίνει ότι κατά τις διαδικασίες ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προσεβλήθη το δικαίωμα που απονέμει στους διαδίκους ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για εκδίκαση της υποθέσεως τους εντός ευλόγου προθεσμίας. Το Δικαστήριο επισημαίνει επίσης ότι η προσβολή του δικαιώματος αυτού είναι κατάφωρη και μπορεί, συνεπώς, να στοιχειοθετήσει την ευθύνη της Ένωσης για τις ζημίες που προκλήθηκαν.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, το Δικαστήριο απορρίπτει τις αιτήσεις αναιρέσεως των τριών επιχειρήσεων στο σύνολό τους.

Σχετικός Σύνδεσμος:
europa.eu